Ter gelegenheid van mijn afscheid als directeur bij Heden kreeg ik in 2009 een ‘Liber Amicorum’ cadeau, ruim zestig kunstwerken van beeldende kunstenaars, met wie ik op een of andere wijze samenwerkte. De werken zitten ‘verpakt’ in een zwarte doos en zijn daarmee niet zichtbaar voor het publiek. Onlangs (zie het archief in november 2012 en mei 2013) plaatste ik de eerste 36 werken op mijn blog, in alfabetische volgorde op naam van de kunstenaar. Hieronder het derde deel met 13 werken te beginnen met de Indonesische kunstenaar Eko Nugroho en eindigend met Hester Scheurwater. De laatste werken verschijnen ergens volgend jaar op mijn blog. Klik ze aan en er verschijnt enige informatie over de makers.
Eko Nugroho (1978), Hidden Violence. Een van de belangrijkste Indonesische kunstenaars, wiens internationale doorbraak in Den Haag begon. Onlangs was zijn werk nog te zien in het Musée d’Art Contemporaine de la ville de Paris en op de Biënnale van Venetië. Zie ook: http://www.michielmorel.nl/eko-nugroho-een-signalement/
Annette Ong (1951), Mijn vaders studententijd in Nederland. Liefdevol, onbevangen werk waarin niet zelden Oosterse tradities zichtbaar zijn. Naast schilderen en tekenen maakt Annette Ong objecten.
Mark van Overeem (1970), Muurramen 1. ‘Speelt’ vooral met de ruimte, die een schilderij inneemt.
Urs Pfannenmüller (1943), Zonder titel. Soberheid siert zijn werk. Kijk eens hoe hij voorwerpen als (weggegooide) emmers, kratten, plastic flessen en vazen in zijn schilderijen en installaties toont. Zoals in Drijvend vazenveld, gemaakt in 1997 t.g.v. de Tour d’Art, waarin afgedankte vazen als trotse zwanen op het water drijven.
Pim Piët (1954), Schaduwlicht. Zijn schilderijen zijn een zoektocht naar een vorm van visuele poëzie en bespiegeling. Taal vormt net als kleur, vorm, structuur en compositie een belangrijk onderdeel van zijn schilderijen. Pim Piët ontving in 2009 de Heden oeuvre prijs. Onlangs maakte hij met de componist en musicus Anna Mikhailova het Pulsar Project, waarin muziek en bewegend beeld naar samenhang en confrontatie zoeken.
Jessy Rahman (1961), Limited Flying Capacity. De motieven in zijn werk, voornamelijk installaties en performances, vinden dikwijls hun oorsprong in verhalen, beelden en materialen uit Suriname. Jessy is tevens free-lance curator beeldende kunst en cultuur-educator.
Guus Rijven (1946), Bulevar de la Puesta del Sol. Kunstenaar, fotograaf en vormgever. Het werk heeft raakvlakken met architectuur en het gebruik van de openbare ruimte. In het autonome werk spannen beeld en taal vaak samen. Dan is volgens hem de werkelijkheid van ondergeschikt belang voor de waarheid.
Ellen Rodenberg (1955), Changing Directions. Onderzoekend en experimenterend met diverse materialen en technieken ontwikkelt zij motieven in haar werk, dat bestaat uit schilderwerk, drie-dimensionele installaties en sinds een verblijf in Indonesië in 2008 video en film. Maakt deel uit van de kunstenaarsgroep EX-MÊKH, dat met name ruimte in het exposeren zoekt.
P.J. Roggeband (1962?), Randwachter. Zijn performances staan in het teken van taal en de openbare ruimte. Is elfchivaris in welke hoedanigheid hij voor het Elfletterig Genootschap elfletterige trefwoorden verzamelt. Was in opdracht van kunsthuis 7X11 Randwachter voor de Vinexlocatie Ypenburg.
Gerco de Ruijter (1961), Zonder titel. Zijn foto’s onthullen landschappen in een spel van kleuren en lijnen in herkenbare en abstracte beelden. De beelden hangen af van de plek waar de kunstenaar zijn vlieger met camera oplaat en van de afdrukken die hij pas bij het ontwikkelen van de foto’s ontwaart.
Theo Schepens (1971), Zonder titel. Beeldhouwer, die altijd onderweg is. Ieder beeld van hem zou kunnen staan voor een beslissing op een kruispunt onderweg, zegt hij. Zijn beelden, meestal in brons, staal of aluminium, maken een cartooneske indruk, maar altijd is er sprake van actie en choreografie.
Maarten Schepers (1957), Sultan’s tools. Het spanningsveld en de tegenstellingen in bouwen, leven en wonen kenmerken de beeldhouwwerken en installaties van Maarten Schepers. Werkte in 2008 op uitnodiging van Heden als artist in residence in Yogyakarta. (Sociale) activiteiten vormen een belangrijk deel van zijn kunstenaarschap.
Hester Scheurwater (1971), Purify. Onderzoekt en bekritiseert de rol van de vrouw als lustobject. Daarbij zet ze haar eigen lichaam zonder schaamte in. Vooral sociale media als facebook en You Tube fungeren als podium. Die willen haar (zelf)portretten nog wel eens van internet halen.
Michiel Morel
Ha Michiel een heel mooi initiatief !
Mooi! Wat een bijzonder cadeau. De gevers houden duidelijk veel van je.